زندگی نامه میس ون درروهه

 

 

(Mies van der Rohe) لودویگ میس ون در روهه (۲۷ مارس ۱۸۸۶ – ۱۷ اوت ۱۹۶۹) معمار آلمانی-آمریکایی، و سومین مدیر باوهاوس از ۱۹۳۰ تا ۱۹۳۳ بود. همکاران، دانشجویان، نویسندگان و دیگران معمولا او را توسط نام خانوادگی او یعنی میس مورد خطاب قرار می دادند.
لودویش میس ون در روهه، در کنار والتر گروپیوس و لو کوربوزیه به عنوان استادان پیشرو در معماری مدرن شناخته می‌شوند. میس مانند بسیاری از معاصران خود به دنبال بنا نهادن یک سبک معماری ای بود که نمایانگر عصری جدید باشد درست مانند کاری که سبک های معماری کلاسیک و معماری گوتیک برای زمان خود انجام دادند.او یک سبک معماری قرن بیستمی تاثیر گذار را خلق کرد که دارای صراحت مفرط و سادگی بود. در ساختمان های کامل ساخته شده، او از مصالح جدید مانند فولاد صنعتی و صفحات شیشه ای برای تعریف فضاهای داخلی استفاده کرده است. او تلاش کرد که به سمت معماری ای برود که دارای حداقل چارچوب ساختمانی باشد و دارای یک تعادل در مقابل آزادی ضمنی جریان آزاد فضاهای باز باشد. او ساختمان های خود را معماری “پوست و استخوان ها” می نامید. او در جستجوی یک روش منطقی بود که باعث هدایت فرآیند خلاق طراحی معماری شود. او بخاطر استفاده از کلمات کوتاه کمتر بیشتر است و خداوند در جزییات است شهرت دارد. وی در آمریکا و بخصوص در موسسه فناوری ایلینوی آمریکا آثار مهمی از خود بر جای گذاشت.

 

زندگی نامه لوکوربوزیه

لاشو - د - فون (Lachaux- de-Fondes) شهری در سویس بود که " شارل ادوارد ژانره (Charles - Edouard -Jeanneret) " در سال 1887 در آنجا متولد شد. او تا سال 1920 نام مستعار لوکوربوزیه را انتخاب نکرده بود.  لوکوربوزیه، این نام مستعار را به خاطر اینکه صورتش شبیه صورت کلاغ  Corbeau) بود، بدست آورد. (
 

 

او در 18 سالگی به سیاحت در اروپا پرداخت. سپس نزد آگوست پره در پاریس کار کرد.(1909-1908) زیر نظر پیتر بهرنز(Peter Behrens) در برلین به کار و تحصیل پرداخت. در 1915 با یک رشته طرح های معماری، راه جدید و اساسی خویش را به سوی مسائل فنی و زیباشناسی ساختمان روشن ساخت و در 1918 برای همیشه در پاریس ماندگار شد. در سالهای بعد طرحهایی برای خانه، آپارتمان و شهر فراهم ساخت که در بیشتر آنها از شکل های صنعتی _ مانند ساختمان کشتی بخار _ الهام گرفته بود. در 1921 در طرح خانه های مسکونی، فرم جدیدی در معماری ارائه داد، که نشان دهنده شیوه های نوین ساختمانی بود. در 1923 نخستین ساختمان در نزدیکی پاریس بر پایه قوانین ساختمانی وی بنا شد. در 1946 وابسته گروه بین المللی معماران شد که مسئولیت طراحی ادارات مرکزی سازمان ملل در نیویورک را بر عهده داشت. پس از جنگ جهانی دوم از 1946 تا 52 طرح شهر عمودی را ارائه کرد که بخش هایی از آن را اتحادیه مسکن در پاریس تایید نمود.

 

زندگی نامه تادائو آندو

 

 

 

 

تادائو آندو در ۱۳ اکتبر ۱۹۴۱ میلادی در اوزاکای ژاپن دیده به جهان گشود، در سالهای ۶۹-۱۹۶۲ م . تعالیم خود آموخته و غیر آکادمیک خود را به عنوان یک معمار با سفرهای آموزشی به اروپا، آمریکا و آفریقا و مطالعه بر روی خانه های فرانک لویدرایت و کارهای مدرنیسم قدیمی (کلاسیک) تکمیل کرد.افزایش کمی آثار او در سطح معماریهای مسکونی، کلیساها، موزه ها و مجتمع های تجاری بزرگ، و … با تکیه ای مداوم و تقریباً انحصاری بر ساختارهای بتن مسلح بزرگ و نمایان است که عظمت را در معماری او فزونی می بخشد.

زندگی نامه ریچارد راجر

 

ریچارد راجرز در سال ۱۹۳۳، در فلورانس ایتالیا به دنیا آمد. پدر او پزشک بود و مادرش علاقه زیادی به طراحی مدرن داشت. خانواده راجرز در سال ۱۹۳۸، همزمان با پدیدارشدن نشانه‌های آغاز جنگ جهانی دوم، به انگلستان بازگشتند. او در مدرسه AA لندن به تحصیل در رشته معماری پرداخت و مدرک فوق‌لیسانس خود را از دانشگاه Yale دریافت کرد. راجرز در این دانشگاه به همراه نورمن فاستر، همکلاسی خویش، از محضر بزرگانی همچون پل رودلف که رئیس مدرسه معماری بود و جیمز استرلینگ بهره جست. همچنین او در آنجا علاقه زیادی به فرانک لویدرایت پیدا کرد، تا جایی که از او با عنوان my first god یاد می‌کند. راجرز پس از مدتی کار برای Skidmore, Owings & Merrill در نیویورک، به انگلستان بازگشت تا نخستین فعالیت حرفه‌ای معماری خویش را به همراه نخستین همسرش، Su Brumwell، نورمن فاستر و Wendy Cheeseman، در قالب گروهی کوتاه‌عمر بنام Team 4 که فعالیتش تنها تا سال ۱۹۶۷ ادامه یافت، شروع کند. از سال ۱۹۷۱ نیز، با پروژه مرکز ژرژ پمپیدوی پاریس، شراکت او با رنزو پیانو شروع شد که این همکاری تا سال ۱۹۷۸ ادامه داشت.

 

بیوگرافی معماران

 

 

 

وقتی از معماری دوران معاصر ایران صحبت می‌شود،چند بنای شاخص‌ در تهران و اطراف آن به ذهن متبادر می‌شود.در همه این عمارت‌ها ویژگی‌های مشترکی وجود دارد و علاقه‌مند بدون تحقیق به این‌ نتیجه اولیه می‌رساند که در دو دهه اول رن معاصر شمسی، یک خرد جمعی در معماری ایران وجود داشته که نتییجه آن عمارت‌هایی باشکوه‌ مانند دبیرستان البرز،ساختمان پست،مدرسه دارالفنون،مسجد امین‌ الدوله،کلیسای ارتدوکس،کارخانه قند ورامین و ورزشگاه امجدیه‌ است.     علاقه‌مند بدون تحقیق از تنوع کاربردی و گوناگونی فضاهای‌ هر کدام از این فضاها استنتاج می‌کند که معماران اوایل قرن همگی از یک تفکر منطقی در طراحی و یک شیوه اجرایی تبعیت می‌کردند و نظام هماهنگ مهندسی حاصل این دوران است. اما به مدد مطالعات‌ و پژوهش مهندسان معمار، ویکتور دانیل، بیژن شافعی و سهراب‌ سروشیانی که گروه«معماری دوران تحول در ایران»را پی افکنده‌ اند،کتابی انتشار می‌یابد که به بسیاری از سؤالات ایجاد شده در اذهان کنجکاو دانشجویان معماری پاسخ می‌دهد و خط بطلانی بر افسانه‌سرایی علاقه‌مندان بدون تحقیق در حوزه معماری می‌کشد. کتاب«معماری نیکلای مارکف»به طور دقیق و واضح به ما می‌گوید خرد جمعی آن دوران نتیجه خرد فردی یک معمار است که توانسته‌ هویت روش انطباقی معماری ایران را در دوران تحول زنده نگه‌ دارد. مارکف با پیروی ار سبک شخصی خود و با توجه به مکتب‌ رایج آن عصر،یعنی آرت دکو و هماهنگ با اقلیم و فرهنگ ایرانی، ساختمان‌ها و عمارهایی طراحی و اجرا کرده که می‌توان به آنها حلقه وسط و محکم معماری قدیم و جدید ایران اطلاق کرد.     در این مقاله با استناد به مدارک و مطالب مندزرج در کتاب«معماری‌ نیکلای مارکف»،از مجموعه معماری دوران تحول در ایران،سعی‌ می‌شود همراه با معرفی این معمار برجسته به ویژگی‌های آثار او بپردازیم.     زندگی‌نامه   نیکلای مارکف(1621-6331)از معماران پیشروی آغازقرن اخیر در ایران است.او در رشته معماری و سپس ادبیات فارسی از دانشگاه‌ سنت پترزبورگ فارغ التحصیل شد و به دلیل علاقه به ایران،پس‌ از پایان تحصیلات به‌عنوان افسر روسیه تزاری به این کشور آمد. مارکف پس از انقلاب کبیر روسیه در ایران ماند و این کشور را به‌ عنوان وطن دوم خود برگزید و به حرفه معماری بازگشت.     مارکف‌ اولین دفتر کارش را در خیابان استانبول وسپس در خیابان‌های‌ فردوسی و ارباب جمشید دایر کرد و تا وقوع جنگ جهانی دوم فعالیت‌ پر ثمری داشت.     در ورای زندگی‌نامه معین مارکف،یک سؤال اساسی جواب مشخصی‌ نمی‌یابد:چرا مارکف به ایران و هنر ایرانی تا بدین حد علاقه‌مند است؟     از اسناد خانوادگی او می‌توان نتیجه گرفت در شهر تفلیس و در خانواده‌ای اعیان و صاحب منصب به دنیا آمده و بعد از پایان‌ تحصیلات متوسطه به دانشگاه سلتنطی سنت پترزبورگ رفته است. ازاین‌رو می‌توان گفت جوانی مارکف در بخشی از جهان ایرانی، یعنی گرجستان سپری شده اما این دلیل کافی است تا پس از اتمام‌ تحصیل هنر و معماری به دانشکده خاورشناسی برود و زبان فارسی‌ فراگیرد؟و یا اینکه بعد از وقوع جنگ جهانی اول و تغییر حکومت‌ روسیه تزاری،کسوت قزاقی خود را ترک کند و در ایران بماند و معماری پیشه کند؟

 

نورمن فاستر

 

 

 

نورمن فاستر ، در اول ماه ژوئن در شهر منچستر متولد شد . 1953 پس از اتمام دوره متوسطه ، به صورت نیمه وقت و به عنوان منشی در تالار شهر منچستر شروع به کار کرد.

سپس به خدمت سربازی رفت و در حین خدمت در نیروی هوایی ، در زمینه مهندسی الکترونیک مهارت یافت و اطلاعاتی در مورد هواپیما کسب کرد . در نهایت ، به دلیل علاقه به هولپیماهای گلایدر به یک خلبان ماهر تبدیل شد . 1955 پس از اتمام دوره دوساله سربازی ، در دفتر دو تن از معماران منچستر مشغول به کار شد
1956 با ثبت نام در دانشگاه معماری منچستر ، به فراگیری دروس نسبتا سنتی ( در مقایسه با دروس و و رویکرد های متفاوت در انجمن معماران لندن و مدرسه ی معماری لیورپول ) پرداخت . با این حال ، در این سال ها توانست مهارت های منحصر به فردی در زمینه ی فنون ترسیم و ارائه به دست آورد

محمد منصور فلامکی‌

 

 

متولد مشهد به سال 1313
متاهل سال 1339 –دارای دو فرزند پسر(متولد سالهای 1340و1342)

تحصیلات عمومی و دانشگاهی

دانش آموز دبستان انتظاریه،دبیرستان رهنماو دبیرستان دارالفنون(دیپلمه سال1332)-دانشجوی رشته معماری دانشگاه تهران از سال 1332 تا سال 1335-ثبت نام در دانشگاه رم ،دانشکده معماری در سال تحصیلی1956-57 و ادامه تحصیلات دانشگاهی از این سال به بعد در دانشکده معماری ونیز(موسسه دانشگاهی ونیز)تا سال 1342 یعنی سال اخذ درجه دکتری.
برگزاری امتحان دولتی ایتالیا در رشته معماری به سال 1342.

هـــادی تهرانــــی

 

تهرانی در سال 1954 در تهران متولد شد. مدت شش سال در ایران زندگی کرد و در سال 1960 به همراه خانواده‌اش به آلمان رفت. پس از گذراندن دوران دبیرستان، در سال 1977 تحصیلات خود را در رشته معماری در دانشگاه صنعتی (براونشوایک) آغاز و تا سال 1984 در این رشته به تحصیل پرداخت. پس از آن مدتی در مدرسه‌ عالی (آخن) تدریس کرد و همزمان روی پروژه‌های معماری کار می‌کرد. او استعداد و خلاقیت فراوانی در این رشته از خود نشان می‌داد. در سال 1991 همراه با دو تن از معماران خبره آلمانی به نام (جینز بوت) و (کایریشتر) دفتر معماری (BRT) را در هامبورگ تاسیس کردند که امروزه با 104 کارمند، به عنوان معروفترین و بهترین دفتر معماری در اروپا در حال فعالیت است. این دفتر در زمان تاسیس، فقط ده کارمند داشت. امروزه طرح‌ها و پروژه‌های بدیع و باشکوه تهرانی نه تنها در شهرهای آلمان از جمله مونیخ، کلن، فرانکفورت، هامبورگ، برلین و... بلکه در بسیاری از شهرهای توریستی دنیا از جمله دوبی، مسکو، استانبول، رم و... به چشم می‌‌خورد. کارهای او در سطح بین‌المللی، الگو و نمونه است. مردم آلمان به تهرانی علاقه زیادی دارند و برایش احترام زیادی قایل هستند.

نادر اردلان

 

نادر اردلان  معماری پرکار محقق و معلمی تواناست او در ایران متولد شد و در سن هفت سالگی همراه خانواده اش به ایالات متحده امریکا سفر کرد او ۱۸ سال از زندگی اش را به تحصیل در امریکا گذرانده و کارش را با اسکیدمور اونیگز مریل در سانفرانسیکو آغاز کر و در سال ۱۹۶۴ به ایران بازگشت و به دنبال آن موقعیتی را به عنوان ریاست بخش معماری شرکت نفت در میادین نفتی ایران پذیرفت او به همراه خانواده اش به مسجد سلیمان رفت جایی که اولین چاههای نفت در خرابه های معابد زرتشتیان کشف شده بوند او در آنجا مدت ۲ سال ساختمانهای زیادی را طراحی کرد .

کامران دیبا

 

تحلیل معماری موزه هنرهای معاصر تهران

 

 

 

موزه هنرهای معاصر در ضلع شمالی بلوار کشاورز و غرب پارک لاله واقع شده است و درسال ۱۳۵۶، فعالیت فرهنگی و هنری خود را آغاز کرد.

موزه هنرهای معاصر در ضلع شمالی بلوار کشاورز و غرب پارک لاله واقع شده است و درسال ۱۳۵۶، فعالیت فرهنگی و هنری خود را آغاز کرد.این موزه در زمینی به وسعت ۲۰۰۰ مترمربع و پیرامون آن فضایی سبز و زیبا موسوم به پارک مجسمه با تندیس‌هایی ارزشمند از هنرمندان پر آوازه معاصر ایران و جهان قرار گرفته‌است‌.

ساختمان موزه ،که یکی از نمونه‌های با ارزش و کم همتای معماری نوین ایران است‌، با الهام از معماری سنتی ایران و مفاهیم فلسفی آن بنا شده است‌.

طراحی و معماری این بنا به دست کامران دیبا انجام گرفته است‌. هشتی‌، چهارسو، معبر و گذرگاه از جمله عناصر چشم‌نوازی هستند که بازدیدکنندگان هنر دوست را به تأمل در هنر و فرهنگ ایران زمین وا می‌دارند. 
 

 

 

کامران دیبا آرشیتکت برنامه ریز شهری و نقاش ایر انی در رشته معماری دانشگاه هارواد واشنگتن دی سی تحصیل کرد.در سال ۱۹۶۴ در این رشته فارق التحصیل شد و پس از آن به مدت یک سال تحصیلات تکمیلی را در رشته جامعه شناسی ادامه داد.

در سال ۱۹۶۶ به تهران بازگشت و یک سال بعد رئیس و طراح ارشد شرکت مهندسین مشاور “DAZ” شد.”DAZ” در ایران پروژه های بزرگ و گوناگونی به انجام رسانید و به سرعت توسعه یافت به طوریکه در سال ۱۹۷۷ صد و پنجاه پرسنل داشت.